Spotkaliśmy się w Warszawie, ale tak naprawdę pochodzimy z całej wschodniej Polski - od emanujących surowym pięknem Dywit koło Olsztyna, przez urokliwe i zanurzone w dzikiej melancholii Siedlce, aż po malowniczo położoną pod Łańcutem wieś Markowa. Domem kabaretu stała się jednak, zrównana z ziemią w krwawej pacyfikacji powstania Warszawa, o której mieszkańcy innych miast nie draśniętych ani jednym pociskiem, mówią bezmyślnie, że jest brzydka i zła.

Kabaret Moralnego Pokoju po wstępnym ukształtowaniu się składu, dołączyli do niego profesjonalni muzycy, choć także studenci naszego wydziału. W takim gronie postanowiliśmy spróbować naszych sił w jakimś konkursie. Całą wiedzę o publicznym rozśmieszaniu czerpiąc z telewizyjnych programów Starszych Panów, kabaretu Potem, Stanisława Tyma i Dudka wyruszyliśmy na eliminacje PAKI do Radomia, a potem na jej finał do Krakowa. Tam, nie dość że poznaliśmy pana Tyma, to jeszcze z jego rąk odebraliśmy nagrodę Grand Prix, zaś od kabaretu Potem nagrodę środowiska kabaretowego. Ponieważ nikt z nas nie miał wtedy dzieci, mogliśmy śmiało powiedzieć - to nasz najszczęśliwszy dzień w życiu.

Od 1996 r. Kabaret Moralnego Niepokoju przedstawił cztery programy:
1. Sonata Metafizyczno - Rozrywkowa premiera IV 96
2. Parada Uniesień czyli metafizyka na świeżym powietrzu premiera IV 97
3. Czarny Kot premiera IV 98
4. La Granda Maniana premiera IV 00

7 mikrofonów na statywach (minimum 5) 1 linia do gitary (najlepiej z D-boxem) 2 odsłuchy 5 krzeseł scenicznych bez oparć na ręce (najlepiej gięte czarne lub brązowe) odpowiednie oświetlenie (co najmniej dwa reflektory o mocy 500 W każdy)